فقط خدا

چند سالی بود که گذران عمر می کردم «افسوس گذشته»و«حسرت آینده» امانم را بریده بود ،به دنبال اکسیری  آرامش بخش بودم که عمرم را سپری کنم ،به ناگاه چشمم به کلام امام صادق(ع) افتاد که:الایام ثلاثه فیوم مضی لایدرک ویوم الناس فیه فینبغی ان یغتنموه وغدا انما هومن ایدیهم امله :روزهای زندگی سه قسم است روزی که گذشته ودیگر به دستت نمی آید وآینده که فقط آرزویش است وروزی که اکنون انسانها در آن هستند که باید آن را مغتنم بشمارند وبهره برند (تحف العقول ص۲۲)،تازه فهمیدم که لحظه لحظه عمرم را در افسوس گذشته وحسرت آینده به تاراج دادم ،سرمایه من  همین لحظه عمرم است وچه خسرانی ؟به بهای ناچیزی عمرم را فروختم ،،یادم رفته بود که مولایم علی (ع)  فرموده بودند :بر گذشته وخبرهای از دست رفته غصه نخور وناله مکن زیرا: اضائه الفرصه الغصه) 

​درعجب بودم  ،حرف های آن مَردَک به ظاهر مُلّا را که می خندید ومی گفت:مگر می شود که خدا به خاطرچند تار موی دختران ، بلا نازل کند ،اصلا نباریدن باران چه دخلی به گناه دارد ،تصادفات ،آتش سوزی ها،مرگ ومیر و…  علت خودش را دارد ….. حاشا وکلّا از این همه جهالت …با خود گفتم این مُلّا چگونه تَلَمُّذ کرده،مگر نخوانده «در جهان قانون علت ومعلول حکم فرماست ،واعمال هر کس دارای  نتیجه است»(اسراء۷)، مگر نخوانده « آنچه از رنج ومصائب به شما می رسد همه از دست اعمال زشت خود شماست »(شوری۳۰) ،مگر نشنیده امام صادق (ع)  فرموده:«هیچ رگی نلرزد وپایی بر نخورد وسری درد نگیرد، جز برای گناهی»(کلینی،۱۳۷۵،ج۵،ص۱۱۹)،راستی مگر تا به حال در  دعای کمیل ش چنین استغفاری به گوشش نرسیده  یا  تا به حال استغفاری نکرده«خدایا بیامرز بر من گناهانی را که فرو آورند بدبختیها را ،خدایا بیامرز گناهانی را که تغییر دهد نعمت ها را ،گناهانی که مانع استجابت دعا می شوند »…و در عجبم از صبر  خدا  وستاربودنش ، خدایی که ملائکه اش شب وروز ندا دهند ،ای بندگان خدا دست از معصیت بردارید که اگر به خاطر وجود حجت خدا (عج) وبندگان مؤمن وکودکان وپیران سالخورده وحیوانات وچرندگان نبود ،آنچنان عذابی بر شما سرازیر  می نمود که له شوید »(صدوق ،۱۳۶۲،ج۱،ص۱۰۳)